یکی از شهرک‌های شمال غربی شیراز که هنوز نامی بر آن گذاشته نشده، با انبوهی از مشکلات دست و پنجه نرم میکند، مشکلاتی که با اهتمام مسئولین به ویژه شهرداری، به سادگی قابل حل شدن است.
دیگر امانشان بریده و پناهی نیافته مگر دست به دامان رسانه شوند، رسانه‌ای که بتواند مشکلاتشان را بیان کند تا بلکه از سوی مسئولین پیگیری و حل شود.
به دعوت چند نفر از اهالی همسایه شهرک شهید بهشتی راهی این منطقه از شهر شدیم، منطقه ای که به گفته خودشان نامی رسمی نداردو به زمین های برنامه و بودجه معروف است، منطقه ای واقع در شمال غربی شیراز که علیرغم موقعیت جغرافیایی خوب، مشکلات و کمبودهایی ابتدایی دارد.
جاده ای که ما را به منطقه می رساند، بسیار باریک بود و به سختی دو ماشین از کنار یکدیگر عبور می کردند، پس از گذشتن از پلی که روی رودخانه فصلی و سیلابی آن منطقه ساخته بودند، با کمی دشواری در یافتن آدرس، به محل قرار رسیدیم، تا چشم کار می کرد، ساختمان های غول پیکر و سر به فلک کشیده دیده میشد که بسیاری از آنها تکمیل شده و بسیاری نیز درحال ساخت و ساز بودند.
هوا بسیار خوب بود و نسیم خنکی می وزید اما حال اهالی آنجا اصلا خوب نبود. مشکلاتشان یکی دو تا نبود و برای هرکس، موردی بیش از بقیه پررنگ تر و مهم تر به نظر می رسید که بسیار مشتاق به بازگویی آن بودند و گویی گوشی برای شنیدن پیدا کرده بودند.
برای درک بهتر درد دلهایشان، سعی می کردم در موقعیت مشکل قرار بگیرم تا با مشاهده و لمس آن، بهتر بتوانم آن را بازگو کنم.
شهرداری ما را فراموش کرده است
خانمی که درجمع حاضر مسن تر از بقیه بود، دستش را به سمت خیابان و جاده های این منطقه نشانه رفت و گفت: به دلیل ساخت و سازهای زیاد در این منطقه، خاک و سایر مواد ساختمانی نصف راه ها را پوشانده و آنقدر زیاد می شود که دیگر اثری از آسفالت مشاهده نمی شود.
وی با بیان اینکه باید چندین و چندبار به سازمان پسماند و شهرداری منطقه ۱۰ شیراز مراجعه کنند تا ماهی یک نفر را برای جاروی خیابان ها بفرستند، افزود: با وزش کوچکترین بادی، گردوخاک بسیاری وارد خانه و زندگی ما می شود، همچنین این خاک باعث کوچکتر شدن مسیر شده و رفت و آمد را برای خودروها دشوار کرده است.
وضعیت اطراف رودخانه فصلی که اهالی آن را رودخانه بهشتی می خواندند، اسفناک و بسیاربد بود، انواع و اقسام زباله را می شد در حاشیه آن دید.
یکی از اهالی منطقه که خانه اش در جوار این رودخانه فصلی بود، گفت: به جای اینکه شهرداری بستر رودخانه و حواشی آن را تمیز و مرتب کرده و به عنوان یک فضای سبز شهری از آن بهره ببرد، به حال خود رها کرده و به سطل زباله ای بزرگ بدل گشته است.
درمیان تمامی زباله ها و موادی که در حاشیه این رودخانه ریخته شده، ناخاله های ساختمانی بیشتر به چشم می آید، نگاهی به اطراف می اندازم و می بینم که محدود به اطراف رودخانه فصلی نبوده و هرجا ساختمانی ساخته شده، تپه های ناخاله ساختمانی نیز روییده است!
یکی دیگر از اهالی در این خصوص عنوان کرد: انبوه سازانی که به این منطقه به دلیل موقعیت خوب جغرافیایی و جای رشد و پیشرفتی که دارد، آمده اند پس از اتمام کار، تقریبا تمامی ناخاله های خود را در اطراف ساختمان ساخته شده رها می کنند و هیچ دستگاهی نیست که بر کارشان نظارت کند.
وی ادامه داد: شهرداری شیراز با وجودی که هزینه های گزافی را از اهالی این منطقه می گیرد اما خدمات بسیار ضعیف و شاید بتوان گفت درحد صفر به مردم ارائه می دهد.
گشتی در خیابان ها زدیم، بخش اعظمی از خیابان ها را سازندگان ساختمان ها با انواع و اقسام مواد و مصالح از جمله شن، سیمان و آجر گرفته اند، گویی حق آبا و اجدادیشان است، وضعیت در برخی نقاط به حدی بد بود که دو ماشین همزمان نمی توانستند از آن قسمت عبور کرده و باید با فاصله و تک تک حرکت کنند.
به دلیل حضور و ریختن مواد و مصالح توسط سازندگان ساختمان ها، پیاده رویی نیز در این منطقه مشاهده نمی شود و مردم برای عبور و مرور پیاده باید از خیابان استفاده کنند.
معضل دیگری که در این منطقه بیشتر در زمان بارندگی خود را نشان می دهد، جوی های آب است که اغلب کوچک بوده و همان جوی های کوچک نیز در بسیاری از قسمت های شهرک برنامه و بودجه از خاک و آشغال پر شده و از میزان کوبیده شدن آن معلوم است مدت های مدیدی است به حال خود رها شده اند.
با وجود زمین های بسیاری که در این منطقه وجود دارد اما هیچگونه فضای سبزی برای اهالی دیده نشده، فضای سبزی که حق طبیعی و مسلم هر شهروندی بوده که از اهالی این محدوده سلب شده است.
آخرین ایستگاه اتوبوس قبل از پل جداکننده شهرک بهشتی از این منطقه قرار دارد و مردم برای رسیدن به ان باید راه زیادی بپیمایندکه این اتفاق برای کودکان و سالمندان بسیار دشوار است.
حرکت فاضلاب در کوچه و خیابان های شهرک
با وجود سرعت بالای ساخت و ساز و تراکم جمعیت این منطقه، اما مردم از شبکه فاضلاب محروم هستند، اتفاقی که اهالی را مجبور به استفاده از چاه برای فاضلابشان کرده، موضوعی که باعث شده در برخی از قسمت ها فاضلاب از در و دیوار برخی از ساختمان ها همچون چشمه بیرون بجوشد، همچنین به گفته یکی از اهالی و تایید سایرین، بسیاری از ساکنین شهرک برنامه و بودجه شب ها پمپ آب را درون چاه فاضلاب خود انداخته و با شلنگ فاضلاب را به درون کوچه، خیابان و رودخانه بهشتی می ریزند.
در بازدید میدانی علاوه بر مشاهده حرکت فاضلاب در کوچه ها، یک گودال فاضلاب بزرگ را نیز پیدا کردم که با یکی دو تکه ورق فلزی مثلا روی آن را پوشانده بودند.
بوی بد آن از چندین متری توی ذوق می زد و پس از بررسی معلوم شد که فاضلاب یکی دو ساختمان چندین طبقه با لوله به درون آن آمده و سپس با کندن زمین و ساختن جویی برای آن، فاضلاب را در زمین ها رها می کنند.
شاید پر بیراه نباشد که به قول یکی از اهالی همراه، بگوییم شهرداری و آبفا از بدو تاسیس پایشان را در منطقه نگذاشته اند!
نبود تلفن ثابت و آنتن دهی ضعیف در منطقه
با شیوع ویروس کرونا ، بسیاری از کارها به فضای مجازی و بستر اینترنت منتقل شدند، کلاس های دانش آموزان و دانشجویان مجازی شد، غالب همایش ها و سخنرانی ها در فضای اینترنت برگزار می شود و ... در این شرایط بهترین و به صرفه ترین اینترنت را می توان از طریق خطوط تلفن ثابت تامین کرد، خطوطی که به هیچیک از اهالی منطقه برنامه و بودجه داده نشده است.
خانم سلمانی در این خصوص توضیح داد: من سه فرزند دارم که یکی دانشجو و دوتای دیگر دانش آموز هستند و غالب کلاس و درسشان بر بستر اینترنت است اما چون خط تلفن ثابت به ما داده نشده، مجبور به استفاده از اینترنت تلفن همراه هستیم که آن نیز متاسفانه در برخی از نقاط منطقه ما آنتن دهی ضعیفی داشته و با مشکل مواجه هستیم.
وی در ادامه گفت: برای گرفتن خط به مخابرات بارها مراجعه کرده ایم اما هربار یک پاسخ بیشتر ندارند، زیرساخت در آنجا مهیا نیست پس نمی توانیم خطی به شما بدهیم.